De vorige keer konden jullie lezen dat ik PCOS heb. Hoe ik hier achter kwam, na mijn zwangerschappen en miskraam, hoe ik dit ervaar, zal ik nu meer over vertellen.
Inhoudsopgave
Op je 12e aan de pil
Al vanaf mijn allereerste menstruatie liep ik met klachten rond. Ik was 12 en zat nog op de basisschool toen ik voor het eerst ging menstrueren. Vreselijk vond ik het! Ik had vanaf de eerste keer hier al klachten bij als hevig en onregelmatig.
De huisarts zette mij, met mijn 12 jaar, al aan de pil. De klachten werden daar wel minder door, maar qua gewicht kwam ik wel flink aan. En ik was al niet het meest slanke meisje van de klas. Zo heb ik het 10 jaar vol gehouden. Zo nu en dan wisselde ik van pil of stopte ik een tijdje.
Zwanger worden en een miskraam
Toen ik 24 was, wilde ik graag zwanger worden. Onze relatie voelde goed en dit was voor mij een logische volgende stap. Ik ben toen weer met de pil gestopt en werd al vrij snel zwanger. Na 3 maanden om precies te zijn. We waren net verhuisd. Ik was helemaal in de wolken! Zo blij dat het geen jaar duurde, terwijl ik daar wel rekening mee had gehouden.
Helaas bleek deze zwangerschap niet goed. Al bij de eerste echo zagen ze dat het niet goed was. Dit was al bij 7 weken omdat ik wat bloed verloor. Ik moest toen iedere week komen omdat ze dachten dat het misschien te vroeg was. Dat was het niet. En bij 12 weken kreeg ik een “spontane” miskraam. (zonder hulp) Ik mocht na de miskraam vrij snel weer zwanger worden, maar helaas duurde het daarna lang. Ruim een jaar later werd ik weer zwanger. Nu was het gelukkig wel goed!
Wachten duurt dan ineens lang!
De zwangerschap verliep niet heel soepel. Ik kwam al met 28 weken thuis te zitten met bekkenklachten. Onze vakantie in de bergen van Zwitserland was te veel geweest voor mijn spieren daar. Ik werkte in de zorg en lang lopen was te pijnlijk. Ondanks de fysiotherapie besloot de arts dat het klaar was…
Het wachten duurde toen lang. Thomas kwam met 41 weken zwangerschap. Ook de bevalling verliep niet zoals ik had gehoopt. Ik had, na 28 uur, wel voldoende ontsluiting, maar Thomas bleef zitten waar hij zat. Toen ook zijn hartslag daalde, werd het een spoedkeizersnede. Ik was erg teleurgesteld in mezelf hierdoor. Maar ja, mijn lijf kon het gewoon niet aan… Dat Thomas een flinke baby van 9 pond was, dat hielp ook niet echt mee.
Tweede kindje en weer een miskraam
Toen Thomas 1 jaar was, gingen we serieus bezig voor een tweede kindje. Ik was in die tussentijd niet aan de pil geweest. Dus voor mijn gevoel zou het nu allemaal wat sneller gaan. Helaas… Na ruim anderhalf jaar was ik nog steeds niet zwanger. De huisarts zou mij net doorsturen toen ik toch spontaan zwanger was. Hoera! Geen medisch circus voor ons!
Ook nu bleek het helaas niet goed… Ondank een goede echo met 8 weken omdat ik ook nu weer bloed verloor, ging het met 9 weken toch mis… en kreeg ik weer een miskraam.
Ik stelde me weer in op een jaar voordat ik misschien weer zwanger zou mogen worden. Gelukkig ging het toen wel weer sneller. Na 3 maanden was ik zwanger van Roan! Ook deze zwangerschap was zwaar. Ik bleek zwangerschapsdiabetes te hebben. En ook Roan bleek een flinke baby. Bij 36 weken heb ik met de gynaecoloog afgesproken dat er een keizersnede gepland zou worden. Dit zou gebeuren als ik bijna 39 weken zwanger zou zijn. Bij exact 37 weken zwangerschap melde Roan zich alvast. 😉
Ik kon alleen maar boos doen
Ik was er toen wel helemaal klaar mee. Voor ons geen baby’s meer. Dus ik ging weer aan de pil. Helaas pakte dit helemaal niet goed uit en werd ik een soort tikkende tijdbom in het kwadraat. Ik sliep hele dagen en kon me nergens toe zetten. Als ik wakker was liep ik vooral te chagrijnen en boos te wezen. En dat laatste vooral met veel schreeuwen en schelden.
Na 10 dagen kreeg ik, logischerwijs, knallende ruzie met Ton. Maar ik kon mezelf niet stoppen! Ik hoorde en zag mezelf en vond het verschrikkelijk! Maar ik had geen vat op mezelf. Ik ben toen per direct weer gestopt met de pil. Wat een verademing!
Al na 1 dag merkte ik een duidelijk verschil. Ik kon weer wakker blijven en begon het huishouden weer wat op te pakken.
PCOS
Maar goed, mijn menstruatie werd wel steeds heviger en ook steeds onregelmatiger. Ik deed het af als dat het bij mij hoorde. Niet zeuren en gewoon door gaan. Maar het laatste jaar was dit bijna onmogelijk! Ik kon me nauwelijks bewegen en zat meer op het toilet dan dat ik iets anders kon doen. Ook duurde het steeds langer. Begon ik ooit met 5 dagen, op het laatst was ik 9 dagen ongesteld. En die 9 dagen waren allemaal even heftig! Dit kon zo niet langer! Ik was 3 weken bezig om weer wat energie te krijgen, daarna was ik het meteen weer kwijt door mijn menstruatie.
Ik ben toen naar de huisarts gegaan. Mijn verhaal was voor haar genoeg en het was voor haar meteen duidelijk dat het hier om PCOS ging. Ook door andere klachten als haaruitval op het hoofd, overgewicht vooral bij de buik, over beharing op de rest van mijn lichaam. Ik hoefde niet perse naar een gynaecoloog om het daar ook vast te laten stellen, aangezien we geen kinderwens meer hadden. Wel was haar advies om toch te gaan afvallen. Ik moest zoveel mogelijk calorieën laten staan.
Ook was ik intussen met een homeopaat in gesprek. Zij kon me wel helpen en stuurde mij wat middelen op. Ook zij adviseerde me om alle calorieën zo veel mogelijk te laten staan en om krachttraining te gaan doen.
Hoe ik dit heb aangepakt, daar zal ik de volgende keer meer over schrijven!
