Dat zorgt voor vreselijk gênante momenten!

Ik praat graag en veel, té veel. Ik vind het daarbij soms erg lastig om op mijn beurt te wachten en ben een enorme flapuit. Dit zorgt vaak voor vreselijk gênante momenten…

Gênante momenten tijdens de verhuizing

De verhuizers zouden om 07:30 uur voor de deur staan om te beginnen. Wij zaten al in het vakantiepark. Dafydd ging rond 07:00 uur alvast richting ons oude huis. Ik zou Ifan klaarmaken, naar school brengen en daarna snel nog even wat koffie en koekjes halen voor de hardwerkende mannen.

In de supermarkt was er een mevrouw die ontzettend onaardig tegen me deed. Normaal ben ik niet zo op m’n mondje gevallen in deze situaties, maar nu stond ik bijna te janken. #1 van mijn gênante momenten.

Eenmaal aangekomen in het oude huis sprongen de tranen alweer in m’n ogen bij het zien van het leeghalen van “ons” huis. Het voelde echt nog als ons huis!

Degene die de hele dag staat te janken

Ik liep de trappen op en begroette een van de verhuizers. “Hoi, ik ben Charlotte. En ik ben degene die de hele dag hier zal staan te janken!” #2 gênant moment ik dacht nog, houd je mond Charlot, maar het was er al uit voordat ik het door had!

De verhuizer vroeg me of ik zwanger was omdat ik constant zou moeten huilen. “Nee, maar wel ongesteld!” zei ik. #3 gênant moment! Are you f***ing kidding me! Was dat nou echt nodig? Tot op de dag van vandaag schaam ik me er nog steeds voor dat ik dat heb gezegd. Zelf nu ik het typ voel ik het gevoel weer terugkomen, verschrikkelijk!

Je bent echt niet zó belangrijk

Een tijdje terug had ik een fijn gesprek met onze toenmalige buurvrouw. Zij herkent dit soort situaties heel goed 😉 maar zij zei, die kerels zijn dat allang weer vergeten als ze ’s avonds naar bed toe gaan. Jij bent voor hen echt niet zó belangrijk dat ze dit soort dingen onthouden. En daar heeft ze natuurlijk echt ontzettend gelijk in. Dus let it go and no shame on you!

Herken jij deze gênante momenten?