Van die slikmomentjes

Zodra je moeder wordt begint het, het loslaten. Van tevoren had ik nooit kunnen bedenken wat voor gevoel je het geeft, zowel het intense liefdesgevoel als het loslaten. Een reeks slikmomentjes passeren de revue.

Slikmomentje, naar de kinderopvang

Ifan ging voor het eerst naar de kinderopvang toen hij nét 1 jaar was geworden. Ik had mijn opleiding afgerond als leerkracht en werkte als invalkracht. Onze opvang was erg flexibel, maar hij moest minstens een halve dag in de week komen. Logisch ook, aangezien het wennen anders wel erg lastig word.

De eerste keer dat ik hem daar achterliet heb ik zelf ook wel even een traantje gelaten. De kinderen van onze buren zaten ook op dit kinderdagverblijf, dus dat maakte het al wel een stuk vertrouwder. De tweede en de derde keer was het nog even slikken, maar daarna ging het als vanzelf.

Slikmomentje, naar de basisschool

Dit was niet één van de slikmomentjes maar zeg maar gerust onwijs jankmoment voor mij 😉

De eerste dag op de basisschool ging, op zijn zachts gezegd, niet helemaal lekker. Ik heb me ontzettend ingehouden, maar eenmaal buiten de klas barstte ik in tranen uit. Man, wat vond ik dit moeilijk! Zeker omdat het niet lekker liep, maar ook omdat het ineens zo “echt” is. Je kleine mannetje is je kleine mannetje niet meer, het is een kind wat naar de basisschool gaat en steeds zelfstandiger word en jou straks helemaal niet meer nodig heeft. 

Gelukkig ebde dit gevoel na de eerste week weg. Hoewel het af en toe echt nog wel even de kop opsteekt. Dan voel ik me weer een vaatdoek als ik richting huis ga.

Slikmomentje, overblijven

De eerste paar weken dat Ifan naar school ging heb ik hem tussen de middag opgehaald om thuis een boterham te eten. De school waar hij naartoe gaan heeft geen continurooster, dus je kan kiezen. In het begin vond ik het zelf fijn om even te horen hoe het ging en of het allemaal wel leuk is. Tot het moment dat Ifan steeds vaker zei dat hij niet meer naar school wilde en dat het ook steeds lastiger werd om hem weer op tijd in de klas te krijgen.

We besloten om hem te laten overblijven. Zo heeft hij gedurende de dag één stabiele omgeving. Er zijn meerdere kinderen in zijn klas die ook overblijven dus dat maakt het ook wat vertrouwder.

Voor mij echt weer even een van de slikmomentjes. Zal alles wel goed met hem gaan? Eet hij wel goed? Zijn ze wel lief voor hem? Al deze gedachtes waren nergens voor nodig want het gaat juist heel goed! Ifan is een stuk minder moe als hij thuis komt en eet zijn broodtrommel netjes leeg (met zo nu en dan wel wat aanmoediging van de juf).

Slikmomentje, de naschoolse opvang

Ik denk dat dit het slikmoment is waar ik het minste moeite mee heb gehad. Voor mijn gevoel lijkt het veel op het kinderdagverblijf en daarom voelt het vertrouwd.

Tijdens het kennismakingsgesprek wilde Ifan meteen blijven spelen, dat gaf me ook een fijn gevoel. En de dag erna vroeg hij me, toen ik hem ophaalde van school: “Mama, mag ik weer naar de after school club, pleaseeee???” Volgens mij is het dan wel duidelijk dat hij het er erg naar zijn zin heeft 😉

Hoe dan ook, er blijven slikmomentjes komen en gaan. Maar we komen er ook wel weer overheen. Het gevoel wordt minder na verloop van tijd en je went aan de situatie. Lieve mama’s (en papa’s) het komt allemaal wel goed, schatjes 😉

Meer zien van Lovely Charlotte? Volg me dan op: Facebook * Instagram * Twitter * Bloglovin’ * YouTube

Liefs, Charlotte ♥