Ik was eigenlijk een beetje aan het klikken op internet toen ik dit filmpje tegen kwam. Er zijn natuurlijk al een aantal reclames, van o.a. Dove, op televisie geweest die dit ook laten zien. Het zet je aan het denken, is er zoiets als perfect?
Waarom zijn we niet tevreden met wie we zijn, waarom moet alles perfect zijn?
Ik ben altijd al zwaarder geweest en heb al talloze diëten geprobeerd. Daar viel ik dan wel mee af, maar de kilo’s bleven er nooit af. Na de geboorte van mijn zoon had ik er genoeg van. Een goede vriendin was onder begeleiding van een gewichtsconsulente aan het afvallen en raadde mij haar aan.
Na het intakegesprek ben ik van start gegaan met het veranderen en aanpassen van mijn levensstijl. Stukje voor stukje ben ik gezonder en verantwoordelijker gaan eten. Daarnaast ben ik twee keer in de week intensief gaan sporten met een personal trainer. Dit klikt heel chique maar ik heb gewoon iemand nodig die me een schop onder m’n kont geeft! Inmiddels ben ik ruim anderhalf jaar verder en 10 kilo kwijt!
Dit filmpje zet me dan ook aan het denken. Ben ik nou veel gelukkiger dan dat ik voorheen was? Het antwoord is: Nee. Ik ben zelfverzekerder en voel me tevreden met mijzelf, maar gelukkiger… Ik denk dat geluk niet aan de hoeveelheid kilo’s of je kledingmaat ligt.
Het is belangrijk dat je jezelf accepteert zoals je bent. Ik heb mezelf geaccepteerd zoals ik ben, zal nooit een maat 36 hebben. Maar dat hoeft ook niet. Mijn lijf maakt wie ik ben en ik (en Dafydd ;-)) zijn daar heel gelukkig mee.
