Afgelopen week hadden we een kennismakingsgesprek op de basisschool waar Ifan in januari zal gaan beginnen. Met tranen in m’n ogen stapte ik het gebouw binnen. Voor mijn gevoel verlies ik een stukje van mijn kind.
Eigenlijk is het raar dat ik me zo voel. Alle kinderen gaan tenslotte naar school en ik ben nota bene zelf leerkracht!
En toch is het voor mij een emotionele aangelegenheid. De afgelopen vier jaar is hij bij mij óf op het kinderdagverblijf geweest. Dit vond ik destijds een stuk minder moeilijk dan het loslaten nu. Nu heb ik het gevoel dat ik een stukje van Ifan verlies.
Dafydd haalde me op ’s middags op en we rijden samen naar de basisschool. Ik voelde de brok in m’n keel hangen en moest mijn best doen om mijn tranen in te slikken. We wachten nog even in de auto als we er zijn. Natuurlijk zijn we aan de vroege kant.
Na een minuut of vijf lopen we richting de school. Als we voor Ifan’s toekomstige klas staan te wachten op de juf overvalt met alle emotie ineens. Gaat hij het wel naar zijn zin hebben, ik wil geen huilend kind achterlaten, zijn de kinderen in zijn klas wel leuk, vind hij het überhaupt wel leuk? Ik voel de tranen achter m’n ogen prikken en probeer ze uit alle macht te bedwingen.
De juf loopt op ons af en geeft ons een hand en opent de deur van de klas. Mijn eerste indruk van de groep is enigszins rommelig. Niet doen, Charlotte! De kinderen zijn nét naar huis en waarschijnlijk heeft ze nog geen tijd gehad om op te ruimen.
Het gesprek verloopt vlot en na een kleine twintig minuten staan we weer buiten. Oké, dat was het dan. We zien de klas, de juf en de school pas weer terug in januari, als Ifan begint op school.
Opnieuw voel ik de tranen opkomen en mijn keel dik worden. Als ik naast me kijk zie ik Dafydd me stiekem een beetje uitlachen. “Wat ben je toch ook een suffe doos!”.
Was jij ook zo emotioneel toen jouw kind voor het eerst naar de basisschool ging of had je er minder moeite mee?
De foto is gemaakt door de schoolfotograaf van het kinderdagverblijf.
4 Comments
Jeanine
Hihi ik heb hele stoer gezegd dat ik het niet erg vond maar toen het moment daar was werd ik thuis in een stil hoekje overspoeld door een gevoel van trots. Toch weer een nieuw hoofdstuk in de periode van je kind.
19 november 2015 at 07:24Jeanine onlangs geplaatst…Een kijkje in mijn baarmoeder
Charlotte | Lovely Charlotte
Haha, ik ben benieuwd of ik dat ook zo ga hebben 😉 ik krijg nu meer iedere keer een brok in m’n keel als ik eraan denk :-S
19 november 2015 at 09:06Charlotte | Lovely Charlotte onlangs geplaatst…Lovely Mom | Ik verlies een stukje van mijn kind
Vlijtig Liesje
Ik word van veel dingen emotioneel, maar dit viel wel mee geloof ik. Ik herinner me er weinig van, dus lk denk dat het vrij makkelijk ging. Ik had er natuurlijk ook nog een heleboel ‘over’ thuis.
19 november 2015 at 11:46Vlijtig Liesje onlangs geplaatst…Nieuwe film met Hugh Grant: is het wat?
Charlotte | Lovely Charlotte
Dat is het inderdaad ook wel een beetje, Ifan is de enige. Begint dat lege nest syndroom nu al 😉
19 november 2015 at 11:50