Voor een nieuwe rubriek ben ik op zoek gegaan naar andere bloggers! De reacties waren ontzettend leuk! Als je nog mee wil doen dan kan dat, kijk dan even hier 🙂
Vandaag in Lovely Blogs Casa Del Mami van Mireille.
Benieuwd naar haar blog? Lees dan verder!
Ik ben Mireille, 26, dolverliefd op mijn vriend Patrick. Hij is net als ik een rolstoelgebruiker. Samen hebben we 3 honden. Hij heeft een chocoladebruine labrador en ik heb twee golden retrievers. Zowel zijn hond als mijn oudste golden zijn werkzaam bij ons als geattesteerde hulphonden. Zij helpen ons met allerhande kleine taken, zoals kleine dingetjes oprapen of aangeven, deuren openen en lichtknoppen bedienen. Ook slaan ze alarm wanneer dat nodig is door te gaan blaffen en halen ze hulp. Mijn jongste golden heeft enkele jaren terug haar examen afgelegd en ze slaagde met glans waardoor ze ook een soort van job heeft. Ik bezoek met haar wanneer er vraag is: rusthuizen, verzorgingscentra, scholen en ziekenhuizen waar ze kinderen die lang durig ziek zijn aan het lachen brengt. Ook bezoekt ze mensen met een psychische of mentale kwetsbaarheid, met hun werken we dan samen met de hond aan problemen zoals het hebben van faalangst, het niet durven leggen van sociale contacten, wanneer gevraagd wordt zij ook in gezet als “leeshond” voor kinderen of jongeren die niet goed kunnen lezen of “therapiehond” zo helpt ze ouderen bij oefeningen om vlotter te bewegen. Een bal weggooien voor een kwispelende hond is toch veel leuker dan 50 meter stappen met een rollator en een fysiotherapeut aan je zijde, nietwaar ?
Hoe ben je begonnen met bloggen en waarom?
Daar ik merk dat er veel onbegrip is voor mensen met een beperking en dat deze mensen vaak niet genoeg kansen krijgen waardoor ze zichzelf gaan onderschatten en met gevolg vaak met een laag zelfbeeld kampen. Ik ben zelf een actief persoon met een beperking en door over mijn ervaring te bloggen op Casa Del Mami hoop ik dat mensen geïnspireerd raken om verder te denken, out of the box en niet meer zo bang zullen zijn om hun eigen leven in handen te nemen. Het is een gevecht en het is lastig maar door het alvast te proberen is al heel veel mogelijk.
Wat doe je in het dagelijkse leven?
Sinds mijn assistentiehond Airco die al zo’n 5 jaar in mijn leven is ben ik actief in het hulphonden milieu en doe ik overal in Vlaanderen demonstraties. Toen ik mijn jongste hond genaamd Mieke weghaalde bij mensen die de zorg voor haar onderschat hebben, ben ik me gaan focussen op haar gedrag. Al gauw werd duidelijk dat zij zogenoemde gedragsproblemen had. Zo komt het dat ik enkele cursussen over de taal van de hond volgde wat resulteerde in wat ik nu doe. ik studeer namelijk voor hondeninstructeur en wil me specialiseren in het werken met therapiehonden en werken rond agressie en angst bij honden.
Momenteel ben ik bezig met het verbouwen van een eigen woning die weliswaar aangepast zal zijn aan mijn behoeftes. Van daaruit wil ik lessen geven aan mensen zodat ze goede hondengeleiders worden en dat zij een goede band hebben met hun hond, gebaseerd op vertrouwen zodat er een goede communicatie is en de hond zich begrepen voelt. Alleen zo kan je heel veel bereiken. Verder ben ik ook actief in verschillende organisaties rond toegankelijkheid, de zorg, en mobiliteit want alleen wanneer we kunnen participeren in de maatschappij kunnen we spreken van inclusie. Verder beoefen ik ook nog karate. Ga ik vaak zeilen en zwemmen. Binnenkort ga ik samen met m’n vriend mennen en paardrijden. Ik probeer ondanks mijn handicap zo sportief en actief mogelijk te zijn. Ik hou van weggaan. Een terrasje of een etentje maar ik ga even goed eens graag op reis. Laatst ging ik naar Straatsburg met vrienden en naar Berlijn. België kan nog heel veel leren van deze landen!
Waar haal jij je inspiratie vandaan?
Uit mijn eigen leven. Ik wil ogen openen. Als ervaringsdeskundige wil ik vooral valide mensen laten zien dat mensen met een beperking niet zielig zijn. Wij kunnen minstens evenveel en dat moet gewoon geapprecieerd en gezien worden. Ik haat het wanneer er steen en been geklaagd wordt wanneer er iemand een verkoudheid heeft. Het leven is vaak en voor velen zoveel moeilijker. Toch wil ik er geen klaagzang van Casa Del Mami maken. Daarom probeer ik uit eigen ervaring, met een gezonde dosis humor en een kwinkslag mijn verhalen te schrijven met de bedoeling ze herkenbaar te maken. Ik probeer discussies op gang te brengen die iets in beweging zetten. Onder de mensen maar ook op hoger niveau.
Welke blogs lees jij graag?
Ik lees graag persoonlijke verhalen en ik kan me mede door mijn hoog gevoeligheid heel goed inleven in iemands wereld. Ik volg bijvoorbeeld de blog van Cleo en Dees, die gaat over het gevecht tegen een eetstoornis. En deze van Manon waarin ze beschrijft hoe het is om te leven op bed met een spierziekte. Verder lees ik ook vaak blogs die gaan over mensen met een persoonlijkheidsstoornis zoals borderline.
Charlotte: Lieve Mireille, wat ontzettend goed dat je zo’n bewustwording creëert via Casa Del Mami! En wat leuk dat je een opleiding doet om hondeninstructeur te worden! Ik wens je veel succes met je opleiding en met je blog. Bedankt dat je mee hebt gedaan aan Lovely Blogs! Veel liefs.
