Lieve Charlotte,
Sinds Youp ziek is, heb ik een ander perspectief gekregen op het leven. Het is best zwaar allemaal, eerlijk is eerlijk! Maar waar ik in het verleden daar nogal in kon blijven hangen, probeer ik nu te kiezen. Voor dankbaarheid, voor positief blijven, voor liefde en leven in het nu. Dat klinkt allemaal wel makkelijk, maar is niet altijd zo.
Meegeven aan de jongens
Het zorgt er ook voor dat ik nog meer probeer na te denken over wat ik nou echt wil meegeven aan de jongens. Wat vind ik belangrijk in de opvoeding, wat hoop ik dat blijft hangen. Volgens mij zijn wij moeders daar continu mee bezig, hoe voeden we op en wat wensen we voor onze kinderen? Gelukkig en gezond? Het klinkt basaal en minimaal, maar zeker niet minder waar… Door de drukte van alle dag, verval ik vaak in de standaard routine, en mis ik voor mijn gevoel dat waar het echt over gaat.
Rapport
Afgelopen rapport periode kreeg Bram zijn rapport en daarop stond, “jij hebt een arm om de schouders voor iedereen en maakt samen met je vrienden een feestje van elke dag.” Man, wat was ik trots, want daar zijn dan al 2 van de belangrijkste dingen die ik de jongens graag meegeef. Empathie voor mensen om zich heen, en elke dag positief tegemoet treden. Door de heftigheid van Youps ziekte, is het niet altijd makkelijk om de dag positief tegemoet te zien, maar elke dag dat hij bij ons is, is een dag waar we dankbaar voor zijn. Genieten van wat we nu hebben en van wat nu is, is zo belangrijk geworden.
Peuterpuberteit
Vaak kan ik teleurgesteld zijn als de werkelijkheid niet klopt met het plaatje in mijn hoofd. Ken je dat? Dat ik precies had bedacht dat we iets leuks gingen doen, en dat dan die kleren aan zouden doen, we zouden genieten van het evenement of samen zijn. Maar dan net heeft een van de 2 niet zijn moment, of regent het, of heeft Raym een ander idee. En dan verval ik in een soort staat van peuterpuberteit, narrig en ongenaakbaar…. Want het gaat niet zoals ik het in mijn hoofd had. Om dan los te laten en gewoon blij te zijn met wat dan is, dat we dan genieten gewoon van de mogelijkheid om samen te zijn. Dat is mijn grootste les.
Positief de dag tegemoet treden
Verder hoop ik dat ze doorzetten in wat ze willen doen en dat ze zullen proberen anderen te behandelen zoals ze zelf ook behandeld willen worden. Ik besef me steeds meer dat al deze zaken ik de jongens alleen kan meegeven, als ik zelf zorg dat ik deze ook probeer na te leven. Want goed voorbeeld doet goed volgen, toch? Waar begin ik mee? Voor nu, vooral genieten van wat we nu hebben en positief de dag tegemoet treden (ondanks het gemis van die mooie nazomer die ik in mijn hoofd had… niet echt de werkelijkheid!)…
Wat zijn de dingen die jij Ifan graag mee geeft? Wat zijn jouw verwachtingen? En leef jij ze zelf voor?
Liefs, Dagmar
*Gastblogger Dagmar zal brieven aan Charlotte sturen. Hierin bespreken zij dingen die op hun pad komen, waar ze tegenaan lopen of wat hen bezig houden. Charlotte zal precies een week later antwoorden door een brief aan Dagmar terug te schrijven.
3 Comments
Dagmar | Mijn ergste criticus ben ik zelf | Lovely Charlotte
[…] ik wil graag een leuke, goede moeder zijn, een makkelijke en lieve vrouw, een gezellige, attente vriendin, een goede, hard-werkende […]
7 oktober 2017 at 20:01Lieve Charlotte | Hoe zie jij de decembermaand tegemoet? | Lovely Charlotte
[…] cadeaus te geven, een mooie tafel te dekken en een heerlijk menu op tafel te zetten. Ik wil voor Bram een feestje waarbij zijn vriendschappen centraal staan, en waarvan hij geniet. Een traktatie waarbij iedereen meegeniet. Een diner, waarbij ruimte is voor […]
25 november 2017 at 20:00Dagmar | Deze maand komt alles terug | Lovely Charlotte
[…] volgt vorig jaar onze tweede mooie man, Youp, die werd geboren na lang proberen, en ook dus weer zo extreem welkom was. Mensen zeggen weleens, […]
9 december 2017 at 20:00