Mijn kind is vaak ziek, en dat is mijn schuld!

In de eerste drie jaar van Ifan’s leven is hij vaak, maar dan ook echt vaak ziek geweest. Er zijn periode geweest dat hij om de week koorts had en verkouden was. En achteraf gezien zou dit wel eens mijn schuld kunnen zijn geweest.

Echt vaak ziek!

Het begon allemaal toen hij een paar maanden oud was. Een buikvirus deed zijn intrede en mijn kleine mannetje had het flink te pakken. Een dag of 5 heeft hij koorts en flinke diarree gehad. We wisten ons op een gegeven moment geen raad meer. Ik ben onze lieve huisarts nog steeds ontzettend dankbaar. Het is zo’n fijne man, die je ook echt serieus neemt. Ik mocht zo vaak bellen of langskomen als ik wilde, het was geen probleem. Iedere keer opnieuw werden we goed geholpen.

In Ifan’s tweede en derde jaar was hij ontzettend vaak verkouden en had hij ook vaak een aantal dagen koorts. Ik schoof het maar af op het kinderdagverblijf. Enigszins onwetend en aan de andere kant misschien ook wel een beetje ontkennend. Er is een periode geweest dat hij bijna wekelijks één of meerdere dagen ziek was. Na een paar dagen knapte hij dan weer op en ging het weer een week of twee goed. Ik weet nog dat ik me op een gegeven moment wel echt zorgen begon te maken. De huisarts stelde me toen (wederom) gerust. Kinderen zijn nou eenmaal veel ziek. De een wat meer dan de ander, maar het hoort er echt allemaal bij. En omdat hij telkens weer opknapt, was het geen zorgwekkende situatie.

Na 3 jaar eindelijk niet meer zo vaak ziek

Pas toen Ifan een jaar of 3 was, werd het ziek zijn minder. Het lijkt wel of het niet meer zo’n vat op hem heeft en als hij verkouden of niet lekker is heeft dit ook niet meer zo’n invloed. Hij krijgt niet meer meteen koorts.

Een aantal maanden geleden werd mij duidelijk waarom Ifan nou zo vaak ziek was. Het was een onderwerp wat op dat moment veel in het nieuws was. Kinderen die door middel van een keizersnede geboren zijn, hebben een verlaagd immuunsysteem. Dit heeft te maken met de bacteriën die baby’s, als ze middels en vaginale bevalling geboren worden, meekrijgen van de moeder.

Keizersnede én geen borstvoeding

Ifan is geboren met een keizersnede. Ik werd ingeleid omdat ik een beginnende zwangerschapsvergiftiging had. Na 12 uur weeën had ik nog maar 3 centimeter ontsluiting en ging Ifan’s hartslag niet goed. Er is toen besloten om een spoedkeizersnede te doen. Gelukkig op het juiste moment!

Naast dat Ifan met een keizersnede is geboren, heeft hij niet tot nauwelijks borstvoeding gehad. In het ziekenhuis viel hij bijna 10% af en was de druk om te voeden erg (te) hoog. Eenmaal thuis ging het helemaal niet meer. Ifan hapte niet goed aan en mijn productie kwam (dankzij de keizersnede) niet goed op gang. Doordat ik ook nog helemaal ondersteboven was van de bevalling heb ik besloten om er mee te stoppen. Ik wilde toen ook niet meer gaan kolven, ik was er echt helemaal klaar mee.

Schuldgevoel

Ik heb mezelf, de bevalling en het niet geven van borstvoeding, zo lang kwalijk genomen. Mijn lichaam liet me in de steek. De bevalling was nog tot daar aan toe, dat had eigenlijk niks met mij te maken. Maar dat ik dan ook geen borstvoeding had kunnen geven. Dit heeft me echt, eerlijk, 2 jaar gekost voordat ik er vrede mee had.

Ik denk dat deze twee factoren flinke invloed hebben gehad op het vele ziek zijn van Ifan. Maar het gekke is, ik heb me al zó schuldig gevoelt de eerste twee jaar, dat ik dat nu eigenlijk niet zo heb. Ik, wij, doen ons best om goed voor Ifan te zorgen. Geven hem alle liefde die we hebben en zijn goede ouders. En dat hij wat vaker ziek is geweest, tja, dat hoort er nou eenmaal bij.