In mijn perfecte wereld zou ik maat 40 hebben en geen enkel putje, streepje of litteken hebben. Ik zou strak in m’n vel zitten en nooit onzeker zijn over mijn lichaam.

In mijn perfecte wereld zou mijn blog fantastisch lopen. Ik zou niet meer hoeven te piekeren over wat ik nou zou willen doen voor werk. Ik zou lekker schrijven, mijn eigen uren bepalen en doen wat ik leuk vind.

In mijn perfecte wereld zou ik iedere dag exact weten wat ik aan wilde doen en zou mijn kast vol hangen met precies de juiste kledingstukken.

In mijn perfecte wereld maakte mijn huis zichzelf schoon, of had ik van die kaboutertjes die iedere nacht kwamen om alles te doen.

In mijn perfecte wereld kookte ik elke dag een gevarieerd en gezond drie-gangen menu. Zou ik altijd de juiste ingrediënten in huis hebben en mislukte of verbrande er nooit iets.

In mijn perfecte wereld zou ik nu twee kindje hebben. Ifan en een klein baby’tje. Een kleine mini Ifan. Ik zou een natuurlijke bevalling hebben gehad en liep de borstvoeding als een trein.
En dan zouden we over een aantal jaar, zonder gedoe en miskramen, een derde kindje krijgen, een lief klein meisje.

Ik was 10 kilo afgevallen maar tijdens de laatste periode weer een aantal kilo’s aangekomen. Ik heb nu maat 42/44. Ik zit niet super strak in m’n vel. Mijn buik is gehavend, striae en littekens. En af en toe kan ik me heel druk maken over mijn lijf. Door die paar extra kilo’s zitten m’n broeken net weer wat strakker en voel ik me er toch niet helemaal lekker bij. Tijd om weer terug in het ritme te komen en die kilo’s eraf te werken!

Mijn blog groei, en daar ben ik heel blij mee. Ik schrijf 4 keer per week een artikel en dit gaat goed. Ik heb nog niet het bezoekersaantal wat ik graag zou willen, maar ik ben tenslotte ook pas een klein half jaartje bezig. Blijven gewoon lekker doorgaan! Mijn droom is wel om dit uit te laten groeien tot mijn ‘baan’. Mijn eigen uren indelen en lekker vanuit huis werken. Lijkt me ideaal, en zeker met kids!

Heb jij dan ook? Sta ik ’s ochtend voor de kast en heb ik echt geen idee wat ik aan moet doen. Kleding genoeg maar niks lijkt op dat moment goed te zijn. Wat heb ik daar toch een hekel aan!

Tja, het huis maakt zich niet vanzelf schoon (als dat bij jou wel zo is, please tell me your secret!) en ben ik elke dag aan het opruimen en elke week aan het stofzuigen en dweilen. Dat zou toch wel een oplossing zijn zeg, van die kaboutertjes 😉

Ik probeer echt elke dag ervoor te zorgen dat mijn gezin gezond en gevarieerd eet. Maar er zijn ook dagen dat ik geen zin heb om boodschappen te doen, laat staan om te koken! Jammer dan, morgen weer een nieuwe dag vol goede moed!

Als alles goed gelopen was hadden we nu een klein baby’tje gehad. Nadat we getrouwd zijn hebben we besloten dat we graag een tweede kindje wilden. Na een paar maanden oefenen was het zover! Helaas eindigde dit na 7 weken in een miskraam. Daarna heb ik nogmaals een positieve test gehad, maar dit mocht ook niet zo zijn. Toen het in januari weer raak was, dachten we, drie maal is scheepsrecht. Dit gaat helemaal goed komen! Voor onze eigen gemoedsrust toch maar wel een vroege echo ingepland met 8 weken. Hieruit bleek dat het foute boel was. In het ziekenhuis werd er nog een echo gemaakt waaruit bleek dat ik een buitenbaarmoederlijke zwangerschap had. Aangezien ik op dat moment al 9 weken zwanger was, ben ik met spoed opgenomen en diezelfde avond nog geopereerd. Eén van mijn eileiders is toen verwijderd. We hebben een heftig jaar achter de rug met veel verdriet. Maar wat deze situatie wel met zich meebrengt heeft is dat je als gezin hechter wordt en nog meer van elkaar gaat houden. Zolang we maar samen zijn kunnen we alles aan.

No matter how dark it gets, the sun’s gonna rise again ♥