Drukte, rennen, vliegen en weer door. Ja dat is hoe mijn dagen er soms uitzien.
Het gaat gelukkig om leuke dingen, fijne dingen, maar wel veel en het liefst zoveel mogelijk achter elkaar. Op zulke momenten moet ik alle ballen in de lucht houden.
Uitgelichte afbeelding Shutterstock
Alles onder controle
Soms is het (bijna) een sport om alles zo goed mogelijk op elkaar proberen af te stemmen en alle ballen in de lucht te houden, dat ik bijna trots ben als het gelukt is 💪🏻 Zo is het bij ons thuis bijvoorbeeld altijd een uitdaging om iedereen geknipt te hebben voor er huilbuien uitbreken of de verveling bij de jonge mannetjes toeslaat. Mijn man komt te laat thuis van z’n werk om ‘savonds nog langs de kapper te gaan, dus hebben wij een kapster aan huis. Praktisch en betaalbaar. Ik zeg; twee vliegen in één klap.
Afgelopen dinsdag was zo’n knipavond. We hadden van te voren al een heel schema gemaakt van wie er eerst geknipt zou worden en wie daarna als eerste naar bed gebracht zou worden. Natuurlijk was dit schema slechts een eerste idee…en gooiden we het ter plekke om. De jongste hadden we al voorbereid met zoem geluiden van een tondeuse over z’n hoofdje en knipbewegingen met m’n vingers. Zelf zitten op z’n eigen stoel wilde hij niet, dus mocht hij op schoot zitten bij zijn vader en bleef rustig zitten totdat z’n hele koppie weer lekker gekortwiekt was.
Boven verwachting goed
Dit ging boven verwachting goed. Waar had ik mij druk om gemaakt?! Eerlijkheidshalve dient wel vermeld te worden dat de tablet vrijwel alle aandacht opeiste en wij dus in feite niet veel meer hoefden te doen (lees: vermaken). “Hoe werd dit vroeger gedaan?” vraag ik me op zo’n moment stiekem wel een beetje af…
Tussen de knipbeurten van de mannen door was ik in de weer met de bezem, alsof ik meedeed aan een heuse curling wedstrijd. Ik veegde elk haartje weg en zoefde met m’n bezem langs de stoel en de kapster, om maar te voorkomen dat de haren de hele kamer doorgelopen werden.
Alle ballen in de lucht houden
Na 1.5 uur had ik drie mannen met een gekortwiekt kapsel en een wederom schone vloer. Missie geslaagd dus! Soms maak je je druk om iets en dan blijkt het allemaal van een leien dakje te gaan. Heerlijk dat de kleine mannetjes deze keer zo lief meewerkten en erg fijn om samen met mijn man om de beurt de kids op schoot te nemen tijdens het knippen en afwisselend tussendoor naar bed te brengen. Een stuk rustiger dan de laatste knipbeurt, waarbij ik afwisselend de jongste op schoot had, de tranen van de oudste en de vloer veegde, de jongste met blije geluiden tevreden hield, de oudste naar bed bracht en van tevoren beide mannen nog even afspoelde voor het slapengaan.
Kletsmajoor
Ook het ophalen vanaf opa en oma en het ophalen van de kids bij het kinderdagverblijf is altijd weer een drukte van jewelste. Ze komen thuis met verhalen, althans de oudste. De jongste zegt enkel een paar worden op het moment dat hem dat uitkomt ‘die’ ‘daar’ en ‘ja’. We eten een hapje, spelen nog even samen en dan richting bed. Mijn man brengt de jongste en ik de oudste. Tussen het tandenpoetsen, plassen, wassen en omkleden kletst onze oudste zoon aan één stuk door…ik denk dat ik weet van wie hij dat heeft 😉😅 en is pas stil als ik z’n boekje voor ga lezen in bed.
Zodra ik de kamer uitloop en hem goedenacht wens hoor ik steevast: “Mam, ik wil nog iets vertellen”… “Oké, lieverd zeg het maar”… “Ik moet nog even nadenken”… “Denk maar even rustig na lieverd, dan hoor ik het morgen wel” .. “Dat is goed, ga je dan nu eerste de was nog doen naast mijn kamer?” … “Jazeker, slaap lekker lieverd!” En zo hang ik elke avond zogenaamd nog even de was op ♡
