Ifan was laat met zindelijk worden. Toen hij 3,5 jaar was, droeg hij nog luiers en maakte absoluut nog geen aanstalten om naar het potje of de wc te plassen. Pas een paar maanden voordat hij begon op school was het van de een op de andere dag klaar.
Zodra kinderen er klaar voor zijn, komt het vanzelf. Maar heel eerlijk, ik begon toch wel een beetje te zweten toen Ifan nog niet zindelijk was met 3,5 jaar. Hoe moet dat nou straks op school, hij mag niet eens naar school als hij nog niet kan plassen op de wc! Allemaal gedachtes die door mijn hoofd heen hebben gespookt.
Talloze keren probeerden we het thuis. Als hij dat een plas op het potje deed was dit meer een toevalstreffer. En toen, van de een op de andere dag, wilde hij geen luier meer en begon met plassen op het potje! Ongelukjes kwamen zelden voor. Bizar hoe snel dit ineens was gegaan.
Hij heeft nog lang ’s nachts een luierbroekje gedragen. We maakte ons er niet druk om en langzaam maar zeker bleef de luier ’s nachts ook droog. Steeds vaker dachten we eraan om hem zonder luier te gaan laten slapen. Eenmaal in het vakantiehuisje hebben we de knoop doorgehakt en hebben we de luiers de deur uit gedaan.
Wederom ging dit ook ontzettend goed. Eén keer heeft hij ’s nachts een ongelukje gehad. Hij stond zelf al naast het bed en had op de grond geplast. Dus waarschijnlijk wilde hij al naar de wc lopen, maar was ‘ie te laat.Geen probleem natuurlijk, opdoen, schone onderbroek aan en terug het bed in.
Weer in bed plassen
In de zomervakantie woonden we tijdelijk bij mijn ouders in Brabant. Dafydd logeerde doordeweeks bij een collega in Amsterdam, hij moest gewoon werken.
Na een week of anderhalf had Ifan ’s nachts een ongelukje. Ach, kan gebeuren. De volgende nacht ging het weer goed. Helaas ging het daarna niet meer goed. Hij begon ’s nachts weer in bed te plassen. Vaak zelf twee keer per nacht. Ook al lieten we hem plassen voordat hij naar bed ging en we lieten hem nog een keer plassen als wij naar bed gingen, het mocht niet baten.
Uiteindelijk hebben we ervoor gekozen om hem weer luiers aan te doen ’s nachts. Ik denk dat het voor zijn (en onze!) nachtrust en stuk beter was en daarnaast ben ik van mening dat het alleen maar demotiverend werkt voor een kind als hij iedere keer nat wakker wordt. Ifan vond het niet leuk om weer een luier te moeten dragen, wat ik heel goed kan begrijpen. We hebben toen de Huggies DryNites met een afbeelding Spiderman gekocht. Hierdoor werd het iets aantrekkelijker, maar ging het nog steeds niet van harte. De daaropvolgende nachten plaste hij veel. Zijn luier was ’s ochtend bomvol en heeft zelfs een keer gelekt.
Een aantal weken heeft hij dus weer met een luier geslapen. Langzamerhand werd de luier weer droog. Toen we eenmaal in Center Parcs zaten, zijn we weer gaan proberen zonder luier te slapen. Dit is nu 5 nachten geleden, en het gaat weer als vanouds.
Wat het nou geweest is waarom Ifan weer in bed plaste, weten we niet. Misschien heeft het constante verhuizen toch wel meer invloed op hem gehad als dat hij liet zien en als we dachten. Wij kunnen niks anders bedenken. Gelukkig zijn de luiers weer verleden tijd en is hij er niet teveel aan gewend. Nog 4 weken en dan is het hele circus eindelijk voorbij en wonen we n ons nieuwe huis!
Heeft jouw kind(eren) wel eens een terugval gehad met zindelijkheid? Hoe ging jij hier toen mee om?
Volg Lovely Charlotte ook via e-mail!
[do_widget id=blog_subscription-6]
