Wat een ellende die jeugd van tegenwoordig!

Ik vind het belangrijk dat ons kind “dankjewel” en “alsjeblieft” zegt als hij iets krijgt of iets wil. Hij is beleeft naar andere toe en weet zich te gedragen. De jeugd van tegenwoordig daarentegen…

Het is een prachtige dag en ik ga in de stad lunchen met een vriendin. Ik besluit op de fiets te gaan. Parkeren in Haarlem centrum is belachelijk duur en daarnaast is het ook beter om met de fiets te gaan.

We hebben het heel gezellig gehad en rond een uurtje of een besluiten we weer naar huis te gaan. We nemen afscheid en ik stap op de fiets. De Gravestenenbrug staat open dus ik stap af en sta te wachten. Naast me staat een man met een kinderwagen, achter me twee meiden op de fiets. Zodra de brug omlaag is, laat de man met kinderwagen voorgaan. De brug is vrij steil en tijdens het naar beneden lopen houd ik mijn fiets goed vast zodat ik tegen niemand aan bots.

Aan het einde stop ik even voor de man met de kinderwagen. Bam! Een van de meiden botst vol tegen de achterkant van m’n fiets aan. Ik kijk om en wordt door het meisje aangekeken met een opgetrokken wenkbrauw. Zonder iets te zeggen fietst ze door. Ik mompel sarcastisch: “Sorry hoor, geen probleem!”, maar krijg geen enkele respons.

Ligt het nou aan mij of is dat ronduit onbeschoft?! Wat nou als Ifan achterop de fiets had gezeten? Had ze dan wel iets gezegd of ook niet?

De jeugd van tegenwoordig, ellende! Ik verbaas me vaak genoeg over hoe er bijvoorbeeld met winkel personeel om wordt gegaan. Een simpele “dankjewel” of “alsjeblieft” kan er niet meer vanaf. En als iemand er dan iets van zegt kan je een grote mond terug verwachten. Te belachelijk voor woorden?

Word ik nou zo’n oude trut of herkennen jullie dit ook?

Volg Lovely Charlotte ook via e-mail!

[do_widget id=blog_subscription-6]